Wytwarzający się w żołądku kwas węglowy, jeżeli badany wstrzyma się od odbijania się, wypukla bardzo dobrze żołądek. Aby uniknąć powstających przy tym niekiedy dolegliwości w postaci gniecenia W dołku; bicia serca, duszności i wymiotów, czasami nawet z domieszką krwi, zwłaszcza w przypadkach raka, choroby wrzodowej żołądka oraz wzmożonej wrażliwości jego błony śluzowej, lepiej rozdymać żołądek ostrożnie powietrzem przez wprowadzony doń zgłębnik, jak to polecił już w roku 1883 Walery Jaworski. Zamiast tego można podawać badanemu roztwory tylko z 2 g dwuwęglanu sodowego i 1 g kwasu winnego i oznaczać następnie granicę żołądka lekkim opukiwaniem brzucha na chorym leżącym na wznak. Rozdymanie żołądka czasami go nie wypukla, chociaż chory nie zwraca odbijaniem wprowadzonego do żołądka powietrza ani wytworzonego w nim dwutlenku węgla. Przyczyną tego może być szybkie przechodzenie powietrza lub kwasu węglowego do dwunastnicy, zal eżnie od niedomykalności odźwiernika (insufficientia pylori). Taki stan zdarza się zwykle, gdy odźwiernik jest stężały wskutek nacieku jego ściany, najczęściej rakowego. Rozdymać żołądka nie wolno w przypadkach świeżo przebytego krwotoku żołądkowego. Miejscowe wypukleniaa w dołku sercowym mogą zależeć od guzów żołądka, natomiast zapadnięcie dołka spostrzega się w przypadkach dużego opadnięcia żołądka, znacznego zmniejszenia się jego objętości (microgastria) i w zwężeniach wpustu. [przypisy: program stomatologiczny, oprogramowanie stomatologiczne, cyklopiroksolamina ]